Een dag met een sterretje

Wat begon als een dag die vol gepland zat met niks doen, een beetje lezen en wat rondwandelen in de omgeving, is een dag vol actieve dingen geworden! Ik zal maar weer eens beginnen bij het begin..
Rond tien uur 's ochtends werd ik wakker en boven mij was een strakblauwe lucht. Het beloofde dus een heerlijk warme en mooie dag te worden. Dit kwam goed uit, aangezien tante Ali vandaag jarig was. Tussen onze caravans en camper in waren dus ballonnen en slingers opgehangen en tijdens het ontbijt kreeg de jarige Jet haar cadeautjes :) Ondertussen was de elektriciteit van onze caravans geknald, waarschijnlijk door een of andere knuppel die zijn stekker er tussen had gepropt. Jacq ging dus snel naar Rene om het te melden. Hij zou de kast weer resetten en daarmee was het probleem opgelost. In de tussentijd zagen we al dat een bootje en een soort drijfding bij de fjord werd gelegd. Rene nodigde Jacq al uit om mee te doen want Kevin en Tom zouden later op de fjord met die drijfdingen achter de boot heen en weer varen met als doel om de mensen eraf te laten gaan. Jacq vroeg nog of het water niet te koud was, maar volgens Rene ging het daar niet om :)
Aanvankelijk had ik zelf absoluut geen zin om toe te stemmen. Om een beetje rondgeslingerd te worden op een fjord en daarna in koud water te vallen, was alles behalve mijn idee van plezier. Naarmate het einde van het ontbijt kwam, kreeg ik het daarentegen al vrij warm. Een duik in helder en koud water leek steeds beter te worden en toen Tom en Kevin dus richting ons liepen met wat wetsuits en de vraag of we mee wilden doen, stemde ik dus volmondig in!
Eenmaal in dat pak gehesen en met een reddingsvest aan meldden Jacqie en ik ons bij de pier. Jacq ging van ons tweeën het eerst en het gegil en gejoel was aan de kant nog te horen :) Ik was zelf als derde aan de beurt en door de zon en de wetsuit had ik het al aardig warm gekregen. Waar de meesten dus de wat langere weg in de fjord via het trappetje namem, volgde ik de raad op van Kevin en Tom in de boot en sprong er meteen in. Heerlijk, verkoeling! Eenmaal boven zag ik nog wat grijnzende koppen in het bootje en daarna begon het.
Wat kan ik erover zeggen naast dat het helemaal geweldig was. De kou viel enorm mee en via mijn benen, die dus nog in het water lagen, kon ik een beetje beter mijn evenwicht bewaren. Wat me overigens niet behoedde om er drie keer afgesodemieterd te worden. Het gegrijns van de twee in de boot maakte het allemaal nog erger en leuker. Na de derde keer waren mijn armen daarentegen vrij vermoeid en was het werkelijk tijd om weer terug naar de kant te gaan.
Na dit individuele schouwspel, werd de alligator naar voren gehaald. Dit was een soort kajak waar drie mensen op konden zitten. Het was werkelijk weer bal want ik heb de eerste keer meer in de fjord gelegen dan op dat ding! Kevin en de onbekende jongen die hiervoor ook al op het individuele ding had gezeten, moesten meermaals mij en Jacq helpen om er weer op te komen. Bijzonder gênant maar drie keer zo leuk.
Hierna hield Jacq het voor gezien, je kan maar zo vaak in ijskoud fjordwater vallen zonder het zat te worden. Ikzelf was wat hardleers en, hoewel ik al mijn spieren al voelde en wat zat te trillen van de kou, wilde ik nog een keer op de alligator. De onbekende jongen deed ook mee en Tom besloot ons groepje compleet te maken.
Ik heb zelf het gevoel dat het de tweede keer wat beter ging. Niet alleen omdat ik doorhad hoe het allemaal werkte, maar ook omdat ik vooraan zat en daardoor wat beter kon zien wat er ging gebeuren. Tom bleek, als zoon van de eigenaar, een prof te zijn in dit alles en besloot om wat moeilijkere dingen uit te halen dan alleen op de alligator te zitten. Iets wat er toe leidde dat we omsloegen of dat zelfs ik alleen in het water kieperde (hoe hij dat voor mekaar kreeg, weet ik zelfs nu nog niet). Uiteindelijk werden mijn tenen wit en gevoelloos en begon ik kramp te krijgen in mijn heup. Gelukkig was dit alles net op het moment dat we terug gingen naar de kade dus last heb ik er niet van gehad.
Eenmaal weer veilig op de pier, kon ik het niet laten om te vragen of ik in het bootje mocht. Tom stemde toe, dus hij eruit, Kevin aan het roer en ik erin. Het was gewoonweg briljant! Wel heel wat kouder doordat het bootje wat sneller gaat dan de alligator, maar echt ontzettend vet om met zo'n ding over de fjord te crossen. Al snel was de pret afgelopen en werd de alligator afgehaakt van de boot. Gelukkig moest het bootje zelf nog wel weggezet worden en met de mededeling dat we nu wel wat sneller zouden gaan, gingen we met een rotvaart weer de fjord over. Werkelijk helemaal te gek!
Het bootje werd afgemeerd en we liepen weer terug naar de camping. Ik had het toen al wel weer aardig koud gekregen, maar gelukkig warmde de zon alles snel weer op. De rest van de middag werd gespendeerd met luieren op een handdoek. Pap, oom Albert en Jacqie gingen heel actief een rondje om de fjord fietsen. In totaal 44km met heilingen waar je U tegen kan zeggen (en dat zelfs na al dat gesleur over het water!)
In de tussentijd gingen mam en tante Ali naar de Coop om spul te halen voor de barbecue die we vanavond hebben gehad. Ikzelf ging even naar Sharon (dochter van de campingbaas) om wat foto's uit te wisselen van het waterfestijn. Tijdens het kopiëren van mijn gegevens, zag ik foto's van een gletsjertocht en dat zag er ook wel heel vet uit. Ik denk dat ik Rene daar morgen ook nog even naar zal vragen :) Ik liet ook maar even weten dat als ze nog wat actiefs zouden doen vandaag, dat ik er absoluut voor in was. Niet veel later kwamen Kevin en Sharon naar me toe met de mededeling/uitnodiging dat ze vanavond gingen kratjeklimmen. Een compleet nieuw iets voor me, dus ik zei meteen ja! Na de barbecue, die overigens heerlijk was, ging ik naar de speeltuin van de camping. Voor de leken die net als ik nog nooit van kratjeklimmen hebben gehoord: het komt erop neer dat je kratjes van frisdrank op elkaar stapelt en aan de zijkant, de hengels, daar je voeten op moet zetten zodat je de hoogste toren bouwt. In dit geval moesten er dertien kratjes op elkaar worden gezet, zodat je een bel die in een hoge boom hing kon luiden. Een beetje á la 'Ter land, ter zee en in de lucht' dus. Het belangrijkste is dat je de onderste krat zo stabiel mogelijk hebt staan. Daarnaast is concentratie en evenwicht belangrijk. Ik heb er zelf een paar keer af moeten kukelen (je zat vast geankerd aan zo'n tuigje wat je ook om hebt als je aan een klimwand hangt), voor ik door had wat de techniek is. Helaas kwam ik er pas achter toen mijn benen vermoeid waren van de inspanningen. Elf kratjes was mijn maximum en we zijn al weg voordat ze dit weer gaan doen. Wat dus hoe dan ook op mijn lijstje komt te staan als ik hier weer ben, is om die verrekte bel te luiden!
Goed, tijd om af te ronden. Ik ben werkelijk bekaf. Morgen spierpijn, maar ik zou vandaag voor geen goud willen missen. Werkelijk een geweldige plek om te zijn, deze camping Bøflaten. Wat kan ik zeggen, behalve dat ik nooit meer naar huis wil?