Two days on the Northcape

Twee dagen Noordkaap, je zou denken dat ik er wel een blog over zou schrijven. Helaas, ik kon er de tijd niet voor vinden dus schrijf ik hem nu, terwijl we alweer aan het ontbijten zijn en straks zullen wegrijden richting Hammerfest.
Goed, we kwamen dus twee dagen geleden hier aan. Die ochtend zelf was ik niet vooruit te branden. Het constante vroeg opstaan, hele dag reizen, laat eten en daarmee laat slapen, begon me echt te vermoeien en die dag was ik dus degene die alles in de laagste versnelling deed en waar ze op moesten wachten. We reden al een tijdje toen we bij een prachtig uitgestrekt landschap kwamen. Zoals de echte toeristen die we zijn, snel stoppen en foto's maken natuurlijk. Kort nadat we daar weer weggingen zag ik een rendier afsteken bij de eeuwige sneeuw! Helaas, voordat pap doorhad waarom ik "Stop! STOOOP!" riep, was het rendier al uit zicht. Daarna was mama toch best jaloers, niet wetend dat ze de komende vier uur honderden, zo niet, duizenden rendieren zou zien. Het was ongelofelijk, we reden door een vallei met werkelijk niets op de verdwaalde kerk en vier huizen na, en plotseling stond er een rendier voor op de weg. En nog een paar naast de vangrail. En nog een op twee meter afstand naast me. Wat later werden we omsingeld door rendieren. We konden letterlijk geen kant meer op en moesten wachten tot die dieren, die geen stap verzetten, zo goed waren naar de zijkant van de weg te gaan. Dat was zo'n beetje de hele reis naar de Nordkapp. We kwamen aan het was net een maanlandschap. Er was helemaal niks. Geen bomen, geen gras, alleen maar wind, zand, rotsen, wat verdwaalde rendieren en zon. Heel veel zon. Rond half 10 gingen we pas eten. En wat aten we? Jawel, pannekoeken. Hoe Hollands kan je zijn. Enfin, de eerste nacht dat we er waren gingen we meteen de zonsondergang bekijken. Hij was dan ook echt prachtig maar de wind was aangewakkerd en het werd me al snel te koud om buiten te blijven staan. Toevlucht gezocht in de camper en daarna hebben we een potje gejokerd. Tante Ali won. Daarna gingen we naar bed om eindelijk eens uit te kunnen slapen.
Dat uitslapen gebeurde niet echt. Ik werd rond achten wakker dus ik draaide me maar snel weer om, om rond tien uur weer wakker te worden. Extreem relaxed konden we ontbijten en daarna gingen we naar de buurtjes om een gebakje te eten. Oom Albert was namelijk naar het restaurant gegaan en 6 gebakjes gekocht. Dit kostte hem 36 euro en we lieten het ons dan ook goed smaken (dat moest ook wel voor dat geld). Nadat ik met mijn kop onder de kraan was geweest (fyi, er zijn daar geen douches en we kwamen er gistermiddag pas achter dat we water konden tappen ergens bij de werknemershokken), gingen we een stuk wandelen. Het is gebruikelijk om, als je ergens bent geweest, een stapel van stenen te maken als teken dat je er bent geweest. Het stond dan ook compleet vol met kleine stenen torentjes. Aangezien ik niet van na-apen hou, maakte ik maar een groot hart van stenen. Na nog wat foto's bij het enorme globe-monument, gingen we naar de bioscoop om een film te zien over het leven van alledag hier op de Nordkapp in alle seizoenen. Dit was heel apart om te zien en zeker een aanrader als je hier ooit bent (ja, gratis entree). Daarna gingen we naar beneden, naar het kleine Thai-museum, langs verschillende miniatuurvoorstellingen met verhalen erbij en door de bar die compleet leeg was (het hoogseizoen is hier allang voorbij). Voor de bar was er een panorama-uitzicht van jewelste. We keken recht uit op de Barentszee en alweer werden mama en ik teleurgesteld want de zee was helemaal plat. Er was geen golf te bekennen, helemaal niets. In de verte was er een schip en we hoorden de motor alsof ie vlakbij was.
Nou, na 5 minuten had ik het daar wel weer gezien en ik had echt zin in thee. Na een heleboel getreuzel in de souvenirwinkel (kaartjes+een hele mooie trui gekocht) gingen we dan eindelijk weg en terug naar de caravan. We zouden die avond pas rond 8 uur kunnen eten in het restaurant dus we waren vrij hongerig toen we daar waren. Hadden ze alleen maar vis! Potverdrie, wat een verschrikkelijke prutzooi. Ik heb dus maar wat soep, fruitsalade en als toetje... Perzikken en bessenmouse gehad. Ze hadden zelfs de slagroom verknald! Goed, whatever. Het uitzicht van de zonsondergang daar vergoedde veel. De Spaanse ober zei dat vandaag de mooiste dag van de zomer was. Ik geloofde hem wel.
Na dat walgelijke eten gingen we terug naar de camper waar we weer een potje gingen jokeren. Ik won dit keer ;) Daarna gingen we nog even snel naar het toeristencentrum. Tenminste, dat was het plan... De deur was al dicht en je kon er van buiten niet meer in. Gelukkig was er net een bus vol Japanners binnengekomen en een aardige Japanse vrouw liep van binnen naar de sensor en zo konden we toch nog naar binnen. Domo arigato! Nog snel wat foto's gemaakt, naar de wc gegaan en terug naar de caravan. 
Vanochted er door mama rond tien uur uitgejoetst, ontbeten, kaartjes op de bus gedaan en snel vertrokken. Er stond namelijk zoveel wind dat de caravan enorm aan het schudden was, het was echt niet leuk meer. 
We zijn net door het tolhuisje gegaan (niet letterlijk nemen) en rijden nu richting Hammerfest. Ik update morgen wel weer. Groetjes!