It's sad, so sad. It's a sad, sad situation!

Goedenavond vanuit Kvanndal! Het is de vierde dag met regen, maar het uitzicht is er alleen maar mooier op geworden :-)
Vanochtend rond elf uur vertrokken vanaf de parkeerplaats en het bereik op de smartphones was meteen weer terug. We hebben de 13 helemaal omhoog gevolgd, door prachtige valleien en hoge pieken. De foto's hiervan heb ik al meteen bijgevoegd ;-)
Er zijn hier veel nauwe weggetjes waar slechts één voertuig tegelijkertijd overheen kan. De meeste Noren stoppen dan ook wel als ze twee caravans en een enorme camper aan zien komen. Soms komen we daarentegen een gek tegen die gewoon doorscheurt. Het is dan ook niet overdreven als ik zeg dat we op onze knietjes de Here mogen bedanken dat we vandaag zonder kleerscheuren over zijn gekomen.
Op zich was de weg hiernaartoe lekker rustig. De mensen bleven achter ons en de voertuigen konden ons makkelijk over de passen trekken. Het ging dan ook prima tot op een bepaald moment. Tegenslag lijkt wel een sleutelwoord voor deze vakantie te worden. Na pap's glip in de kop, mam die oom Thijs nadeed bij het inladen van de boot, de Fransoos die zijn spiegel tegen de onze heeft geknald (foto's zijn toegevoegd bij het vorige verslag), is het nu zo dat Jacqueline's versnellingsbak oververhit is geraakt. Ik snap de technische dingen er niet precies van, maar volgens oom Albert kwam het erop neer dat de automaat te lang in een te hoge versnelling stond maar te weinig toeren maakte. Volgens mij is het dus vergelijkbaar met zelf op een fiets zitten in slechts één hoge versnelling en dan heuvelopwaarts moeten rijden. De motorkap ging los en koffie werd gezet, je moet namelijk toch iets doen tijdens het wachten.
Na de koffie ging oom Albert nog eens checken hoe het zat. Het volgende voorstel was dat hij en Jacq naar de dichtsbijzijnde Volvo-dealer zouden gaan en daarbij de caravan achterlieten. Dit voorstel werd geaccepteerd en wij bleven dus met de caravan, camper en onze auto en caravan achter op de parkeerplaats terwijl Jacq en oom Albert naar Odda reden. Na ruim een uur te hebben genikst, kwamen ze weer terug met het nieuws dat er waarschijnlijk vieze olie in zit. Deze zou vervangen moeten worden en om zeker te zijn dat het niet snel weer zou gebeuren, zou de versnellingsbak ook nog gespoeld moeten worden. Dit laatste kon daarentegen niet in Odda en aangezien je als je eenmaal bezig bent, ook meteen alles goed moet doen, werd besloten om door te rijden. Het probleem zou waarschijnlijk ook wel verholpen worden door in een lagere versnelling te rijden. Jacq kan dus nu misschien niet meer alles over laten aan haar automaat, maar we komen in ieder geval wel weer ergens.
Goed, voor de rest dus veel hardrijdende gekken gehad. Tunnels waren er ook in overvloed op de weg naar boven. Deze streek van Noorwegen (Rogaland) is blijkbaar de fruitstreek. Om de zoveel meter kwamen we weer een kraampje tegen met 'moreller', kersen. Oom Albert heeft er maar een paar gekocht, overigens uit het duurste kraampje die ik heb gezien (50 kronen). Het deed me wat denken aan de zes gebakjes op de Noordkaap voor in totaal €36,- :-) Misschien heeft ie wel een neus voor dure dingen.
Uiteindelijk zijn we bij de veer aanbeland van Brimnes naar Bruravik. Jacq en tante Ali konden nog net op de pont en wij moesten nog wachten op de volgende pont Het was ondertussen al rond zes uur geworden.
Uiteindelijk kwam de volgende veerboot en deze namen wij om onze reis richting Bergen te vervolgen. Vanuit Bruravik zijn we verder getrokken naar het Noorden en we staan nu op een allerschattigst klein camping'tje op een crossroad naar Bergen en Jotunheimen, het gebied waar we later nog heen gaan.
Voor de rest moest ik nog melden dat ik zojuist nog wat kapot heb gemaakt (het gaat goed hier). De caravan-deur vloog uit mijn hand toen ik hem open deed en uit een reflex greep ik het vakje wat al een keer kapot was gegaan en door pap was gelijmd. Je raadt het waarschijnlijk al, ik greep, ik trok weer kapot. Enfin, pap heeft hem weer gemaakt en nu wordt het extra voorzichtig zijn met dat vakje.
Oom Albert zijn wasmachine'tje doet het trouwens goed. De eerste was is al gedraaid en zit nu al een dag te drogen, haha.
Ik heb het weerbericht alvast bekeken en de komende drie dagen wordt het mooi weer. Ik kan dus gerust stellen dat Bergen zijn bijnaam als 'regenachtigste stad van Noorwegen' in mijn ogen niet verdiend is. Vier jaar terug was het ook een prachtig zonnige dag toen we er waren. We zullen zien of we er morgen al heen gaan of de dag erna. Wat er ook gebeurd, dat de wollen trui uit kan, dat is een ding dat zeker is. Voor nu dan, welteverstaan....
Groetjes vanuit Granvin! Hopelijk is het in Nederland ook wat koeler aan het worden ;-)

P.S. Ik heb nog wat foto's toegevoegd bij de Preikestolen. Vooral de foto van mam en oom Albert is typerend.