Terugreis is begonnen
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
27 Augustus 2011 | Noorwegen, Oslo
Volgens mij is het weer tijd voor een blog. Van mij om precies te zijn. Oom Albert stelde voor aan papa om zelf een reisblog te starten genaamd pietje.waarbenjij.nu, al vind ik het zelf wel leuk dat ie wat verslagen heeft geschreven. Zie je meteen een andere kant van 'm :)
Goed dan, tijd voor de eigenlijke blog van twee dagen.
Twee dagen geleden reisden we door naar het puntje van de Loføten en ook meteen de haven. We zouden een boot nemen die om zes uur (!!!) zou vertrekken. Heel gezellig allemaal. Blijkbaar was het of deze tijd of 2 uur 's middags of middernacht. Aangezien we wel wat aan de dag zelf wilden hebben, namen we die van 6 uur dus maar. Dit betekende dat we er rond vier uur uit zouden moeten want je moest je anderhalf uur van te voren melden. Enfin, eergisteravond gingen we vroeg naar bed, de wekker was gezet op kwart over vier. Om vier uur werd ik wakker van een allemachtige pijn in mijn buik. Ik had twee opties;
1) Ik zou zelf naar het medicijnkastje gaan. Daarmee zou ik over Pim moeten kruipen, in het donker naar de aspirienes zoeken, het licht dus uiteindelijk gefrustreerd aanklikken omdat ik het niet zou kunnen vinden, daarmee papa en mama wakker maken en daarna de aspirienes mbv mama vinden
2) Mama roepen en haar vragen wat aspirienes te brengen.
Ik koos dus voor optie 2. Ik kreeg m'n aspirienes en eigenlijk was iedereen alsnog wakker geworden daardoor. Maakte niet uit, waren we in ieder geval op tijd wakker.
Nadat we hadden ontbeten, opgeruimd, aangekleed, spullen gepakt, reden we weg naar de haven die 200 meter van de camping verwijderd was. Na anderhalf uur te hebben gewacht, waarin tante Ali koffie gaf aan uitgeputte Italianen, vertrokken we dan toch eindelijk voor de vier uur durende overtocht. Laat ik eerlijk wezen, ik heb niet veel meer gezien dan de binnenkant van mijn ogen. Ik zou er de rest van de dag ook uitzien als de volgende smiley: =_=. Volgens mij heeft de rest dat ook gehad en is hier verder niet veel over te zeggen.
We kwamen uiteindelijk aan bij een camping bij de Saltstraumen. Een vernauwing in de rivier zorgt er hier voor dat er enorme draaikolken ontstaan en dat het water met een enorme kracht hier doorheen stroomt.
De camping was heer-lijk. Gratis douchen en gratis wifi in combinatie met wc's/douches die uit een vier-sterrenhotel zouden komen, zorgden ervoor dat ik me al snel weer wat beter voelde. Rond vier uur was het het maximum, ook wel vloed, en stroomde het water het snelst bij de Saltstraumen. Rond die tijd waren wij er dus ook en hebben we allerlei foto's gemaakt.
We gingen die avond vroeg naar bed en hebben dus niet gekaart (geen zorgen, ik maak ze vanavond wel weer in).
We vertrokken vanochtend rond 1 uur en zijn over een weg met veel tunnels en enorm mooi uitzichten op gletsjers, meren en watervallen, op een parkeerplaats gekomen met bankjes en stoelen. Even een klein verhaaltje over een waterval. Oom Albert wilde wat dichterbij kijken, tante Ali ging met wat tegenzin mee. Uiteindelijk bleek het supermooi en gingen wij daar ook heen. Oom Albert was zichzelf weer en had een of ander modderig rotspad gevonden die toch HEEL dichtbij de rivier kwam. De foto's komen nog op de site.
We staan nu weer op een parkeerplaats en hebben net gegeten. Er waren wel veel muggen dus ik zit al binnen dit verslag te tikken. Bij deze, ik heb weer ge-updated :)
Goed dan, tijd voor de eigenlijke blog van twee dagen.
Twee dagen geleden reisden we door naar het puntje van de Loføten en ook meteen de haven. We zouden een boot nemen die om zes uur (!!!) zou vertrekken. Heel gezellig allemaal. Blijkbaar was het of deze tijd of 2 uur 's middags of middernacht. Aangezien we wel wat aan de dag zelf wilden hebben, namen we die van 6 uur dus maar. Dit betekende dat we er rond vier uur uit zouden moeten want je moest je anderhalf uur van te voren melden. Enfin, eergisteravond gingen we vroeg naar bed, de wekker was gezet op kwart over vier. Om vier uur werd ik wakker van een allemachtige pijn in mijn buik. Ik had twee opties;
1) Ik zou zelf naar het medicijnkastje gaan. Daarmee zou ik over Pim moeten kruipen, in het donker naar de aspirienes zoeken, het licht dus uiteindelijk gefrustreerd aanklikken omdat ik het niet zou kunnen vinden, daarmee papa en mama wakker maken en daarna de aspirienes mbv mama vinden
2) Mama roepen en haar vragen wat aspirienes te brengen.
Ik koos dus voor optie 2. Ik kreeg m'n aspirienes en eigenlijk was iedereen alsnog wakker geworden daardoor. Maakte niet uit, waren we in ieder geval op tijd wakker.
Nadat we hadden ontbeten, opgeruimd, aangekleed, spullen gepakt, reden we weg naar de haven die 200 meter van de camping verwijderd was. Na anderhalf uur te hebben gewacht, waarin tante Ali koffie gaf aan uitgeputte Italianen, vertrokken we dan toch eindelijk voor de vier uur durende overtocht. Laat ik eerlijk wezen, ik heb niet veel meer gezien dan de binnenkant van mijn ogen. Ik zou er de rest van de dag ook uitzien als de volgende smiley: =_=. Volgens mij heeft de rest dat ook gehad en is hier verder niet veel over te zeggen.
We kwamen uiteindelijk aan bij een camping bij de Saltstraumen. Een vernauwing in de rivier zorgt er hier voor dat er enorme draaikolken ontstaan en dat het water met een enorme kracht hier doorheen stroomt.
De camping was heer-lijk. Gratis douchen en gratis wifi in combinatie met wc's/douches die uit een vier-sterrenhotel zouden komen, zorgden ervoor dat ik me al snel weer wat beter voelde. Rond vier uur was het het maximum, ook wel vloed, en stroomde het water het snelst bij de Saltstraumen. Rond die tijd waren wij er dus ook en hebben we allerlei foto's gemaakt.
We gingen die avond vroeg naar bed en hebben dus niet gekaart (geen zorgen, ik maak ze vanavond wel weer in).
We vertrokken vanochtend rond 1 uur en zijn over een weg met veel tunnels en enorm mooi uitzichten op gletsjers, meren en watervallen, op een parkeerplaats gekomen met bankjes en stoelen. Even een klein verhaaltje over een waterval. Oom Albert wilde wat dichterbij kijken, tante Ali ging met wat tegenzin mee. Uiteindelijk bleek het supermooi en gingen wij daar ook heen. Oom Albert was zichzelf weer en had een of ander modderig rotspad gevonden die toch HEEL dichtbij de rivier kwam. De foto's komen nog op de site.
We staan nu weer op een parkeerplaats en hebben net gegeten. Er waren wel veel muggen dus ik zit al binnen dit verslag te tikken. Bij deze, ik heb weer ge-updated :)
-
27 Augustus 2011 - 20:07
Riet:
Ben iedere keer weer blij als er een " vers" verslag is om te lezen. Fijn dat je zo dapper doortypt :) -
27 Augustus 2011 - 20:16
Pap:
Ik kan niet anders zeggen, een bijzonder mooie foto. Het was een nat pak waard.
De waterval, die Marloes helemaal nat benevelde, is te bereiken via een bedieningsweg voor de Sarvistunnelen aan de Rv17. De Fykanvatnet is een drinkwaterbassin, waar het water van de waterval in komt. -
28 Augustus 2011 - 10:54
Jacqueline:
Ik zeg: Pietje, gewoon doen. Klinkt heel mooi. Ben nu wel erg benieuwd Nasr de foto's die er bij horen. Ik lees iets over een nat pak. -
28 Augustus 2011 - 10:55
Jacqueline:
O ja, heb je ze ingemaakt met jokeren?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
