De Silvretta
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
05 September 2018 | Oostenrijk, Feldkirch
Ruim 15 jaar geleden gingen oom Marco en pap de Silvretta Hoch Alpenstrasse omhoog op de wielrenfiets; de rest van ons ging als ondersteuning mee in de auto. Deze prachtige route behelst 34 haarspeldbochten, stukken van 14% omhoog met een totale stijging van 2000(en nog wat) meter. Vandaag gingen Stefan en ik deze route weer doen, met de auto weliswaar.
De rit ernaartoe gaat door een dal waarover weinig spectaculairs te melden valt; het hobbelt rustig vedan. Eenmaal bij de tolpoortjes (€15,- per PKW) kon het echte werk beginnen en het was nog net zo mooi als zoveel jaar terug (zij iets droger dan toen).
Ook tijdens deze autorit waren er mensen op de fiets omhoog aan het gaan. Saillant detail: de meesten waren net iets te dik of recreatief gekleed om met het speelse gemak wat zij tentoonstelden omhoog te gaan. Je raadt het al: er waren vooral elektrische fietsen te zien. De enkele echte helden, zoals pap en oom Marco toen, kregen van Steef en mij dan ook aanmoedigingen en applaus als ze langsreden.
De Silvrettastausee zelf is een stuwmeer dat maximaal 180 mW kon produceren; dat zijn 40 tot 50 windturbines. Het waterpeil was daarentegen een dikke twee, drie meter gezakt ten opzichte van de vroegere stand. Dit was te zien aan de meetstok die aan de muur hing en de vele horizontale strepen aan de wand.
De rit terug was mooi, en uiteindelijk zijn we Feldkirch zelf ook nog in geweest om daar even rond te slenteren. We sloten de dag af bij restaurant Werkstatt (15 jaar geleden ook bezocht en iedereen dacht dat dat ding Garage heette).
Morgen trekken we hopelijk verder. De auto gaf een melding van “koelvloeistof controleren”. Als dat maar goed komt!
Groetjes,
Marloes
De rit ernaartoe gaat door een dal waarover weinig spectaculairs te melden valt; het hobbelt rustig vedan. Eenmaal bij de tolpoortjes (€15,- per PKW) kon het echte werk beginnen en het was nog net zo mooi als zoveel jaar terug (zij iets droger dan toen).
Ook tijdens deze autorit waren er mensen op de fiets omhoog aan het gaan. Saillant detail: de meesten waren net iets te dik of recreatief gekleed om met het speelse gemak wat zij tentoonstelden omhoog te gaan. Je raadt het al: er waren vooral elektrische fietsen te zien. De enkele echte helden, zoals pap en oom Marco toen, kregen van Steef en mij dan ook aanmoedigingen en applaus als ze langsreden.
De Silvrettastausee zelf is een stuwmeer dat maximaal 180 mW kon produceren; dat zijn 40 tot 50 windturbines. Het waterpeil was daarentegen een dikke twee, drie meter gezakt ten opzichte van de vroegere stand. Dit was te zien aan de meetstok die aan de muur hing en de vele horizontale strepen aan de wand.
De rit terug was mooi, en uiteindelijk zijn we Feldkirch zelf ook nog in geweest om daar even rond te slenteren. We sloten de dag af bij restaurant Werkstatt (15 jaar geleden ook bezocht en iedereen dacht dat dat ding Garage heette).
Morgen trekken we hopelijk verder. De auto gaf een melding van “koelvloeistof controleren”. Als dat maar goed komt!
Groetjes,
Marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
