Van Kiel naar Malung

De overtocht was heel rustig verlopen en Steef heeft nergens echt last van gehad. Er was heel even iets onstuimiger weer en water geweest, maar dat ging ook snel genoeg weer over. Rond 8:00 waren we allebei wakker en - na een warme douche en vlug ontbijt - gingen we het dek op om de binnenkomst in Gothenburg te kunnen zien. Het aanmeren van zo’n groot schip vind ik nog steeds een bijzondere gebeurtenis om te zien. Hoe die kapitein op een exact punt de brug onderdoor moet weten te komen en daarna (als toeschouwer) tergend traag en behendig aan moet weten te meren. Het was in ieder geval een spektakel.
Nog twee boeiende voorbeelden (die we op dit schip meemaakten) van menselijk gedrag. Nummer 1 zou ons allemaal kunnen overkomen, misschien, dus ter lering ende vermaak dan maar: voordat je mag inschepen, wordt er gecontroleerd of je je gasflessen dicht hebt. Daarna wordt dat luik met een sticker verzegeld, wat je er pas af mag halen na de overtocht. Tot zover snappen we dit en je denkt dan ook driemaal na of je alles van het gas af hebt en daarna of die apparaten niet automatisch op de accu gaan springen. Één Nederlandse meneer heeft dit niet gedaan en toen we informatie opvroegen bij de informatiebalie over de locatie van onze hut, was deze meneer aan het vragen of er niet alsjeblieft een uitzondering gemaakt kon worden zodat hij bij het gas kon want ‘anders zou de auto morgen misschien niet starten’. De Zweedse hostess was onverbiddelijk. We hebben bij het uitschepen deze man en zijn auto verder niet gezien dus het is vast goed afgelopen.
Nummer 2 gaat over menselijk kuddegedrag en hoe bijzonder dat is om mee te maken. Door Covid-19 maatregelen werd er met enige regelmaat gedesinfecteerd, naast de vele pompjes en sprays die te vinden waren. Daarnaast werd er omgeroepen dat ‘bij het aanmeren en uitschepen mensen niet in de trapgangen en bij de liften moesten gaan staan. De deuren gaan pas open op het allerlaatste moment, beginnend bij dek 3 enzovoorts.’ Met andere woorden: ga dus NIET op een kluitje voor de lift staan wachten en ga dus NIET met z’n allen in de trapgang staan. De lezer kan zelf wel invullen wat er gebeurde, toch? Steef en ik liepen van het dek terug naar onze hut tot er omgeroepen werd dat dek 3 (waar onze camper stond) mocht komen, en tijdens die terugweg stonden de trapgangen en wachtplekken voor de lift al vol met mensen. Blijkbaar is er iets in het oeroude apengedeelte van de hersenen die maakt dat als mensen weglopen, er een angst en impuls ontstaat om ook alvast te gaan. Steef en ik deden hier maar niet aan mee.
Terug naar de reis! Het uitschepen ging vlot en binnen een halfuur waren we Gothenburg uit. Het gedeelte waar wij reden was niet bijster mooi dus tot zover geen klachten. De eerste stop die we zouden houden, betekende dat we eindelijk ons aarbeientaartje met een lekker portie slagroom konden opeten. Het genot van een camper: even koffie zetten, spulletjes pakken, rustig eten en weer verder. Uiteindelijk waren we bijna zes uur op reis vooraleer we onze eerste overnachtingsplek vonden nabij Malung. Het uitzicht is prachtig. We staan aan een enigszins snel gaande rivier waar vliegvissers met hun hengel zwiepen alsof het niets is. Morgen gaan we weer verder richting het noorden maar voor nu gaan we lekker uitrusten van een toch wel lange reisdag. Wat een geweldig plekje om te beginnen.