De Mölltaler gletsjer
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
11 September 2018 | Oostenrijk, Flattach
Vandaag was het dan eindelijk zover: we gingen de 3000 meter-grens passeren. We werden wakker met een bewolkte lucht en dat zou het uitzicht toch wel wat verminderen. Gelukkig deden we het rustig aan en werd het, toen we om 10 uur wegreden van de camping, toch echt zonnig. Het was zelfs zo dat we allerlei laagjes al aangedaan hadden ter voorbereiding op de kou in de bergen maar beneden in het dal was dat toch wel even zweten.
De weg naar de Mölltaler gletsjer is hobbelig, zacht gezegd. Pas een honderd meter voor het seilbahn-station was er goed asfalt. Je wordt dus goed geklutst afgeleverd voordat je omhoog gaat.
De eerste trein omhoog zit in een tunnel en die is dus koud en donker. Als je er eenmaal uitstapt, zit je al op ~2200 meter hoogte. Daarna stap je door naar een hokje, a la afgesloten reuzenradbakjes, en ga je verder omhoog. Het uitzicht wordt steeds wijder en mooier.
We stapten uit bij het tweede station en keken onze ogen uit. Was dit het nou? Een vieze ijzige skibaan met sneeuwkanonnen en witte dekens over andere sneeuw begroette ons en dit was verre van inspirerend. Een korte afdaling van het tweede station bracht ons naar de stoeltjeslift die ons tot boven de 3000 meter zou brengen. Eenmaal daar boven was dan toch de reden waarom het ons allemaal waard werd: een uitzicht waar je U tegen kan zeggen. We zagen alle bergen liggen, van de Grossglockner tot de Dolomieten tot het Salzburgerland. Het was prachtig en hoewel we foto’s hebben, zullen die altijd in het niet vallen met de ervaring van daar staan en je erg, erg nietig voelen.
We liepen tot aan het kruis op de top van de berg, die op 3122 meter lag. Daar hebben we ons croissantje en wat chocola gegeten terwijl we stil zaten te kijken. Een vliegtuig vloog op ooghoogte langs ons heen, alsof we bij de start iets van de startbaan stonden: zo dichtbij! Zelfs Stefan zijn hoogtevrees bleef afwezig bij deze plek.
Uiteindelijk gingen we weer terug, al glibberend en glijdend (en bijna op onze kont vallend) over de sneeuw die er lag. De stoeltjeslift stopt al om 14:00 dus enige haast is geboden bij deze plek. We hebben daarna een kopje koffie en warme chocolademelk gedronken op het tweede station en gingen daarna terug naar de auto. Het was een zalige dag en die sloten we af met een etentje bij een gasthof en het vooruitzicht dat we morgen weer verder zullen trekken.
Groetjes!
Marloes
De weg naar de Mölltaler gletsjer is hobbelig, zacht gezegd. Pas een honderd meter voor het seilbahn-station was er goed asfalt. Je wordt dus goed geklutst afgeleverd voordat je omhoog gaat.
De eerste trein omhoog zit in een tunnel en die is dus koud en donker. Als je er eenmaal uitstapt, zit je al op ~2200 meter hoogte. Daarna stap je door naar een hokje, a la afgesloten reuzenradbakjes, en ga je verder omhoog. Het uitzicht wordt steeds wijder en mooier.
We stapten uit bij het tweede station en keken onze ogen uit. Was dit het nou? Een vieze ijzige skibaan met sneeuwkanonnen en witte dekens over andere sneeuw begroette ons en dit was verre van inspirerend. Een korte afdaling van het tweede station bracht ons naar de stoeltjeslift die ons tot boven de 3000 meter zou brengen. Eenmaal daar boven was dan toch de reden waarom het ons allemaal waard werd: een uitzicht waar je U tegen kan zeggen. We zagen alle bergen liggen, van de Grossglockner tot de Dolomieten tot het Salzburgerland. Het was prachtig en hoewel we foto’s hebben, zullen die altijd in het niet vallen met de ervaring van daar staan en je erg, erg nietig voelen.
We liepen tot aan het kruis op de top van de berg, die op 3122 meter lag. Daar hebben we ons croissantje en wat chocola gegeten terwijl we stil zaten te kijken. Een vliegtuig vloog op ooghoogte langs ons heen, alsof we bij de start iets van de startbaan stonden: zo dichtbij! Zelfs Stefan zijn hoogtevrees bleef afwezig bij deze plek.
Uiteindelijk gingen we weer terug, al glibberend en glijdend (en bijna op onze kont vallend) over de sneeuw die er lag. De stoeltjeslift stopt al om 14:00 dus enige haast is geboden bij deze plek. We hebben daarna een kopje koffie en warme chocolademelk gedronken op het tweede station en gingen daarna terug naar de auto. Het was een zalige dag en die sloten we af met een etentje bij een gasthof en het vooruitzicht dat we morgen weer verder zullen trekken.
Groetjes!
Marloes
-
12 September 2018 - 14:07
Marjon:
Wat een ervaring! Lijkt me prachtig. Foto’s die jullie stuurden waren ook supermooi. Ben benieuwd waar jullie weer uitkomen. We gaan het lezen!
Groetjes M
-
13 September 2018 - 03:38
Piet:
Lijkt mij heel bijzonder om op die hoogte alles rondom je in ogenschouw te mogen nemen. Goed dat je hiervoor hebt gekozen. Foto’s worden ook prentjes genoemd en die gaan je helpen als je ze weer ziet om datgene wat in je geheugen geprent is weer naar boven te halen. Niemand pakt je dat weer af. Dat moment is van jullie samen. Veel plezier verder. -
13 September 2018 - 09:08
Carin:
Ohhhh ik houd van gletsjers......
Groet Carin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
