Nordkapp

Zo, ik loop wat achter met schrijven dus vanavond maar eens even een heel verhaal tikken. Om te beginnen natuurlijk door te vertellen dat Jacqueline zaterdag jarig was. Ik had vlaggetjes gekocht maar dat stomme mens wilde niet naar bed. Het werd dan ook nog steeds niet donker. Uiteindelijk heb ik met Albert afgesproken dat hij de wekker zou zetten en 's morgen vroeg de vlaggetjes om haar caravan zou gaan hangen. Oftewel, 's morgensvroeg om 06.30 uur stonden Albert en Ali in hun pyjama op de parkeerplaats de caravan te versieren :-). Tja, voor wat hoort wat. Het werd in ieder geval gewaardeerd. We hebben heel hard en vals gezongen en daarna volgden de cadeautjes. Van ons een slijper voor de messen en van Albert en Ali kreeg ze een vrije gift om op de Noordkaap wat voor zichzelf te kopen! Aha, dat was goed om te weten en ik besloot meteen om mijn souveniertjes ook bij haar in het mandje te doen......
Na een ontbijt in het zonnetje, met ongeveer 20 graden, vertrokken we weer naar het noorden. Wat een supermooie fjorden, meren en bergen met sneeuw. Er lag veel meer sneeuw dan toen we er 6 jaar geleden waren. We kwamen ook weer op de hoogvlakte waar je zo mooi een eilandje met een meertje kunt zien liggen. Hier hebben we onze 1ste rendieren gezien! Zulke grappige beesten, die rustig overal grazen. Gelukkig liepen ze dit keer niet midden op de weg en konden we zonder rendierfile doorrijden. Verder lijkt het alsof iedereen naar de Noordkaap gaat. Campers, caravans, motoren, fietsen, wandelaars. Het is een stroom aan voertuigen die, soms met een onderbreking, noordwaarts trekt.
Op de plek waar we gingen overnachten, vlak voor Badderen, heeft Piet de hengel even uitgegooid. En jawel, hij ving 2 mooie schelvissen. Terwijl hij daar rustig bezig aan het vissen was, kwamen er vier dolfijnen hem begroeten en zijn potentiële vangst afsnoepen. We werden snel geroepen om te kijken en het was zo mooi om te zien. Echte in het wild levende dolfijntjes! Piet is maar gestopt met vissen voor het geval dat hij een dolfijn aan de haak zou slaan :-)
De volgende dag zijn we weer op pad gegaan onder een prachtige blauwe lucht en een heldere zon. In Skaidi hebben we even water bijgevuld, vuil water weggegooid en een douche genomen. De E6 waar we over rijden is blijkbaar op dit moment bedoeld om je veringen en schokbrekers te testen. Overal bouwwerken, tunnels in aanbouw, nieuw asfalt. Over een paar jaar is het een hele andere weg met een nieuw tracé, waarbij sommige delen niet meer over gereden wordt. Het had nu al wel klaar mogen zijn, alleen al om de kopjes te sparen.
We kwamen op maandag tegen 18.00 uur aan op de Noordkaap! Het was zonnig en warm weer met prachtige uitzichten. Wat een mazzel hadden we toch! Om 01.30 uur zijn we nog even naar het monument gelopen om foto's te maken. De zon ging niet onder dus dat was geen probleem. :-).
De volgende dag hebben we van alles en nog wat bekeken op de Noordkaap en hebben we de winkel leeg gekocht (Jacqie heeft zich uitgeleefd :-)). Er was zoveel mist en wind dat we daarna weer vertrokken en overnacht hebben aan een prachtige plek aan de inham van een fjord. We moesten alleen met onze combinaties even een klein paadje af met steentjes en gravel. Nu was dat naar beneden gaan niet zo moeilijk; zo werkt de zwaartekracht per slot van rekening. Eenmaal beneden en naar boven kijkend, leek terug de weg opgaan toch ietwat moeilijker dan verwacht. "Uuuuh, we moeten ook nog weer omhoog." Jacqueline zag dat niet zo zitten; Piet wel. Toen we de volgende dag dus omhoog gingen, tufte Jacqueline met haar 4-weel drive en wat lichtere caravan zo omhoog. Pim, met portofoon, stond op de weg om de auto's en ander verkeer tegen te houden. De weg omhoog was natuurlijk net na een bocht en je wil niet bovenaan stil komen te staan omdat je voorrang moet verlenen....
Toen Jacqie boven was, gingen wij met de VW en zwaardere caravan. En natuurlijk, er kwam een auto van de andere kant. Net op het eind vlogen ons de stenen om de oren maar de auto kwam net niet op de weg. We moesten weer achteruit met de hele combinatie het weggetje af. Bij de tweede poging vlogen ons de volgende stenen en kiezels om de oren maar nog steeds haalden we de weg net niet! Omdat ik last kreeg van flash-back's en neurotische verschijnselen, ben ik maar uitgestapt. Piet is vervolgens helemaal teruggegaan naar het begin en nadat Pim het sein had gegeven dat alles stilstond, kwam de VW met de caravan met een rotvaart langsgereden en crosste het gevaarte de weg op naar boven! Gelukkig, net op het eind haalde hij de weg! Pffffffff, we hadden het gered. Snel gingen we allemaal in de auto. Albert reed met de camper ook nog "even" naar boven en we konden weer door. Slik, dat was allemaal toch wel even spannend. We staan nu op een parkeerplaats bij Oberdalen. Morgen gaan we met de boot over naar de Vesterålen. Daar blijven we een paar dagen staan en meld ik me wel weer; hopelijk met meer zon dan dat vandaag het geval was. Tot dan!