I like being lost here

Mijn vermogen om te kunnen verdwalen is berucht en bekend bij de meesten die dit zullen lezen. Niet dat ik geen richtingsgevoel heb, maar vaak duurt het gewoon even. Ik was zelf verbaasd om het feit dat ik in Bern zo gemakkelijk mijn weg kon vinden. Gelukkig laat vandaag zien dat ik nog steeds acties kan uithalen die wellicht niet helemaal doordacht zijn, maar waardoor ik wel de meest leuke dingen meemaak.

Mijn interne klok en wekker zorgde ervoor dat ik vanochtend rond 06:00 al wakker werd. Dat toch iets teveel van het goede vinden, draaide ik me nog eens om en werd het 08:30 toen ik besloot om eruit te gaan. Zonder noemenswaardigheden checkte ik uit en liep ik langs alle kraampjes en straatmuzikanten richting het hoofdstation in Bern. Ik had alles al uitgedacht: mijn kaartje had ik al gekocht, gekeken welk perron ik moest hebben en jawel, daar stond de intercity naar Brig. Snel bepaald aan welke kant ik moest zitten voor het beste uitzicht (voor de mensen die ook deze route gaan nemen; ga links zitten) en daar gingen we!

Het uitzicht was wonderbaarlijk mooi. Steeds dichterbij kwamen de bergen en gletsjers. Steeds meer rivieren en watervallen kwamen voorbij. Zwitserland is werkelijk een heel mooi land om te doorkruisen en dan helemaal in zo'n super-de-luxe trein (mét restauratie-wagon!). Enfin, de aardige conducteur die mijn kaartje controleerde zei dat ik moest overstappen in Visp, wat ik ook zeker van plan was.

Eenmaal aangekomen in Visp liep ik naar het perron waar de trein naar Raron zou vertrekken. Lichtelijk verbaasd zag ik dat de trein naar Brig vertraging had (tot zoverre de Zwitserse punctualiteit). Ik had het nog niet gedacht of de trein kwam binnen.

Laat ik het nu alvast maar uitleggen: de naam Brig kwam me enorm bekend voor, de trein kwam op de exacte tijd van mijn trein aan op het voor mij juiste perron. Natuurlijk stap je dan in! Wat ik na vijf minuten in de trein zelf bedacht was dat de trein naar het westen ging en ik zeker wist dat Raron ten oosten van Visp lag. Whoopsie!

In Brig dus maar gelijk uitgestapt en daar op het station gekeken hoe groot mijn blunder was. Een uur wachten tot de trein naar Raron zou komen, het kon ook eigenlijk niet langer duren.

Eenmaal weer op het perron kwam ik dezelfde conducteur die mij gecontroleerd had weer tegen. Hij keek zelf ook verbaasd en vroeg quasi-streng waarom ik niet in Visp was overgestapt. Toen ik hem het hele verhaal had uitgelegd, moest ie lachen en ging ie meteen op zoek naar de volgende trein naar Raron. 'Een uur wachten', oud nieuws natuurlijk maar hij heeft nu in ieder geval het gevoel dat ie heeft kunnen helpen :)

Laat ik voorop stellen dat verdwaald zijn en moeten wachten in Zwitserland nooit erg is. Waar er in Nederland alleen saaie fietsenstallingen zijn om naar te kijken, waren er hier alleen maar bergen om mij heen. Het zonnetje scheen, de lucht was blauw, ik had een ijsje en het anderhalf uur (30 minuten extra vertraging) vloog voorbij.

Ik ben uiteindelijk heelhuids in Raron aangekomen, waar ik met de rest van de familie ben herenigd. Ik ga later proberen om nog wat foto's van Bern en mijn gereis te plaatsen hier en op Facebook. Het is nu eerst tijd om iedereen kats te verslaan met Jokeren ;)

Grüss Gott!

Marloes