Norsk Skogmuseum

Hoera, hoera, pap is vandaag jarig! We vierden dit door onmiddellijk na het ontbijt te vertrekken van onze plaats bij de rivier en een heel eind verderop de camping te gaan staan. Blijkbaar waren oordopjes voor mam essentieel om überhaupt in slaap te komen en om haar dit niet nog een nacht aan te doen, werd de hele ratteplan in de caravan en campers gemikt en de caravans aangekoppeld. De plek waar we naartoe zouden verhuizen was een compleet leeg veld, ver weg van de rivier (maar dichterbij de autoweg en het spoor). Na de pootjes te hebben uitgedraaid en eigenlijk net alles weer klaar te hebben, vond de Grote Leider (mam) dat we toch niet zo goed stonden in verband met teveel schaduw door de bomen. Na de pootjes te hebben opgedraaid, de auto te hebben aangekoppeld en de goede plek (volgens de Grote Leider) te hebben gevonden, stonden we dan eindelijk.
In de middag zijn we naar het Noors Bos-museum geweest. Dit museum is vrij bekend in Noorwegen en er wordt jaarlijks een jacht- en viswedstrijd/bijeenkomst georganiseerd waar 20.000 bezoekers op afkomen. Helaas voor ons zitten wij al in buiten het toeristische seizoen en waren de activiteiten daarom schaars. Wat wel weer een voordeel was, was het feit dat er nu ook vrijwel geen andere bezoekers waren. We hadden in feite dus het museum en de bossen voor ons alleen!
Het museum zelf laat vooral dingen zien over hoe de Noren vroeger leefden, werkten en dingen deden. Ook waren er allerlei soorten dieren opgezet en zo kan je dus heel dicht bij een beer of een sneeuw-vos komen, zonder zelf aangevallen te worden :)
Het omliggende bos van het museum deed me vooral denken aan de Vogezen en de Ardennen (met andere woorden, een naaldbos). Het was er heel stil, op het gekwetter van vogeltjes na. We zagen nog wat vissen opspringen, de eerste paddestoelen werden gespot en een enorm wankele brug (voor mam de "Brug des Doods") werd tweemaal overgestoken. Er was een leuk kabbelend riviertje die dwars door het bos heen stroomde. Gewoontegetrouw heb ik daar een paar steentjes gelegd, naar het prachtige lied/gedicht van Bram Vermeulen (ik heb de tekst onder aan dit verslag toegevoegd).
Ik gok erop dat als ik ooit nog eens naar dit museum ga in het hoogseizoen, dat het er dan compleet anders uit zou zijn.
Voor nu weer een fijne avond voor een ieder. Ik ga nu ijstaart eten voor pap's verjaardag :)

Ik heb een steen gelegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.

Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.

Ik heb een steen gelegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.