Kerkje van Gimsøy en vikingschip Borge.

Na een nacht ongestoord geslapen te hebben was het vanmorgen tegen negenen weer op staan. Vandaag een bezoek aan het kerkje in Gimsøy en een vikingschip in Borge en aan het eind van de dag kamperen op een plek aan het strandje van Eggum.
Vannacht heeft het geregend, maar daar hebben we niks van gehoord. Eerst maar eens kijken of de douches koud of warm zijn. Daar zijn de berichten na de douche wisselend over. Pap en mam hebben warm gedoucht. Marloes begon koud en had aan het eind pas warm water. Pim had redelijk warm water. In ieder geval zijn we weer fris en monter voor een nieuwe dag.
We gaan tegen elven de E10 op om op weg te gaan naar het kerkje. De grote rotsen en bergen liggen de toppen allemaal van in de wolken, of zijn de wolken gedaald? Waarschijnlijk zal het laatste het geval zijn. Het is amper droog.
Na een klein half uurtje rijden, via o.a. weer een smalle kustweg met uitwijkplaatsen, komen we bij de Gimsøy kirke. Aan het eind van de toegangsweg is er voldoende ruimte om een auto met caravan te kunnen keren. Het witte houten kerkje heeft iets mystieks hier aan deze inham en omliggende bergpartijen en laaghangende wolken. De toppen van de bergen zijn niet te zien. Het kerkje is afgesloten en zo kunnen we alleen de buitenkant en haar omgeving in ogenschouw nemen. De meeste mensen op het goed onderhouden kleine kerkhofje zijn in de jaren '40 van de vorige eeuw overleden. Ook zijn er grafstenen van nog een eeuw ouder. Het kerkje zelf dateert volgens de windwijzer op de kerk van 1875. Wat maakt het kerkje nu zo bijzonder dat je het moet bezoeken? De route er naar toe, de plek waar het staat en haar omgeving. Hier kun je vinden waarvoor het bedoeld is.
Het gemiezer, waar je kletsnat van kunt worden, tijdens ons bezoek deed niets af aan het gevoel hierboven omschreven.
Weer verder op onze ontdekkingsreis door de omgeving. Een vikingschip en haar geschiedenis ligt op ons te wachten. Bij het kerkje gereden komen we volgens de Garmin op de 862 terecht. Het zou een redelijke weg moeten zijn. In plaats van asfalt was het vastgereden gravel. Nat, maar de weg had weinig gaten of hobbels. We hadden op slechtere asfaltwegen gereden. Je kunt er als je op deze gravelwegen rijdt er op rekenen dat er weinig verkeer en bebouwing is. En dat klopte. Hier en daar zie je wat bebouwing, netjes en goed onderhouden. Je ziet ook plekken waar oude bussen, auto's etc., gewoon zijn achtergelaten. Iets wat je niet zou verwachten in een land waar statiegeld betaald moet worden voor colablikjes etc., die bij ons in de grijze bak gaan. Voor restaurateurs van oude auto's is ook dit deel van Noorwegen een eldorado. Dus liefhebbers, zoek uw geluk. Help het land opruimen en uw hobby te vergroten.
De beloofde zon in de middag doet de wolken verbleken en de rotsen krijgen hun kleur weer. Tegen tweeën komen we in het Viking Museet in Borge aan. Tot vier uur hebben we tijd om een stuk cultuur op te snuiven. Inderdaad, ook met de lucht van o.a. een wilde zwijn die in de grond zat te wroeten. Het digitale tijdperk werd middels een pennetje en koptelefoon versmolten aan het tijdperk van de Vikingen en leidde ons zo door de expositie. Compleet met een film over een stamoudste en de strijd tussen de Vikingen van noord en zuid Noorwegen leerden we weer nieuwe dingen over hen. In een nagebouwde hof waar de stamoudste woonde vertelden gidsen in traditionele klederdracht over het wel en wee van toentertijd. Marloes assisteerde bij het maken van vistouw van hennep. Al met al de moeite waard. Pim, oom Albert en pap hebben nog een wandeling van 1500 mtr gemaakt om het vikingschip te gaan bekijken. De dames hadden andere dingen aan het hoofd en keerden na 500 mtr weer om. Het liep inmiddels tegen half vier. Ze hebben foto's gemaakt en volgens hen was de wandeling de moeite waard. Er was bij het water ook nog plek waar allerlei handvaardigheden van de Vikingen uitgevoerd konden worden, zoals het maken van ijzeren of bronzen voorwerpen. Als je eerder in de zomer gaat is het mogelijk om een tocht met het vikingschip te maken. Het vikingschip is over de E10 vervoerd naar zijn huidige ligplaats. De gehele E10 is toen afgesloten geweest voor al het verkeer. Het laatste gedeelte van z'n reis naar het water is het schip door tig vrijwilligers naar het water gedragen, zoals in de tijd van de Vikingen ook gebeurde.
We zijn tegen vijven vertrokken naar onze sta-plaats voor de komende twee nachten, het strandje bij Eggum. In 2008, toen oom Albert en tante Ali er ook waren, kon je na 10 NOK in een busje gedeponeerd te hebben er een nacht staan. Er was toen ook nog geen kioskje, hier kafee hetend. Nu kost een nachtje 100 kronen en is er een kiosk waar je koffie en patat kunt kopen. Maar we hebben inderdaad een daalders plekje. Als je de 831 afrijdt kom je er vanzelf. Helemaal doorrijden tot aan het einde. De mooiste plekken kun je zelf kiezen. Ben je vroeg, heb je de meeste keus. De pannenkoeken met spek, appel, jam, suiker en stroop smaakten heerlijk. Mam bakt van de familie nu eenmaal de lekkerste pannenkoeken......., ook zijn er binnen onze familie, ik noem geen namen, die denken dat ze nog heerlijker pannenkoeken kunnen bakken.
We blijven hier dus staan en gaan morgen aan de wandel, fietsen, niksen. Morgen nieuws over de winnaar van het jokeren. Nu eerst aan de zelfgemaakte tompoucen. Mmmmmm.
Laatste nieuws: Ali heeft (weer) gewonnen met jokeren. Zucht.
Slaap lekker.

-Piet