Even een andere blogger!

Dag, dit is een gezamelijk blog van de afgelopen twee dagen.
We hebben weer een nachtje wild gekampeerd. Op de heenreis hebben we dezelfde parkeerplaats gehad voor een nacht, bij een beekje met uitzicht op een fjord. Het is tussen Treffen en Storsleft. We zijn van Hammerfest gekomen via de E6. Dezelfde weg als de heenweg. Toch zie je het nu weer vanuit een andere gezichtspunt. De grote vlakten met de rendieren van de Sami lopen nog steeds achter de kilometerslange afrastering van touw, maar het achtergrond is anders. Rendieren doen volgens mij niet moeilijk. "Kan ik niet door de afrastering, nou dan maar niet", stralen ze uit. Of het werkelijk zo is? Dat blijft gissen.
In ieder geval ruige en kale hoge rotsen, met eeuwig sneeuw. Tussen Mettevoll en Doras heb je een prachtig uitzicht op het fjord. Je ziet een eilandje liggen met daarin ook weer een meertje. Aan de overkant allemaal grote kale bergen. Wat op de heenreis groen was begint nu al gele plekken te vertonen. Het begint hier herfst te worden.
Prachtige vergezichten zorgen er voor dat je regelmatig stil wordt. Heb je de juiste plek gevonden hoor je het ruisen van de wind, de branding van de golven en de vogels in je directe nabijheid. Op zo'n dag als vandaag reizen we ongeveer 360 kilometer. Gemiddeld 65 kilometer per uur is niet slecht. Veel wegen zijn deze zomer voorzien van nieuwe asfalt. Er zijn nog heel veel stukken weg die gewoon slecht zijn. Diepe rijsporen, grote gaten, die al wel gemarkeerd zijn om opnieuw geasfalteerd te worden, zorgen er voor dat we regelmatig door elkaar werden geschud en flink beroerd werden.
We hebben geleerd om eerst even goed rond te kijken voor dat we de poten van de caravan uit draaien. Zo kun je bij de grote parkeerplaats tussen Treffen en Storsleft het gravelpad naast de parkeerplaats ook beter iets naar achteren. Je staat er stiller en meer uit de wind. Op de grote parkeerplaats is het natuurlijk wel gezelliger met meer "kampeerders".
We hadden besloten om de ferry / pont te nemen van Gryllefjord naar Andenes. Om 10 uur vertrokken we daarom vanaf de parkeerplaats. We hadden een gemiddelde van 60 km in gedachten voor deze reis. De ferry vertrok om 19.00 uur. Als alles mee zou zitten zouden we om 16.30 uur in de haven zijn. Om in Gryllefjord te komen zouden we de E6 nemen, vervolgens een stukje van de E8 en vervolgens de 86 tot de haven van Gryllefjord. Leuke stukken weg met de conclusie dat binnen een week de herfstkleuren in een hard tempo zichtbaar werden.
De 86 was datgene wat we de komende dagen op de Vesteralen en Løfoten konden verwachten; smalle weggetjes met uitwijkplaatsen. Het laatste gedeelte was zelfs een en al hobbeldebobbel. Rustig rijden dus om alles in de kastjes te houden. We waren mooi op tijd op de kade en hadden zelfs nog voldoende tijd om nasi en bami klaar te maken. Het motregende, de eerste regen sinds langere tijd. De ferry was niet zo groot, maar groot genoeg om alles wat mee wilde ook te vervoeren. De overtocht is niet goedkoop, maar met de ferry scheelt het je een dag reizen, die je extra nodig bent om via de weg in Andenes te komen.
We kwamen na een rustige overtocht van 1 uur en 40 minuten aan in de haven van Andenes. We hebben de camping van Andenes, die net buiten de plaats ligt, rechts laten liggen en zijn doorgereden naar Bleik. Bleik is het volgende plaatsje na Andenes. De camping in Bleik ligt vlak voor Bleik en heet Midnattsol camping. Geen gedoe met vaste plaatsen en je staat aan het strand. De vriendelijke camping-eigenaar kwam direct kennis maken. Hij vertelde ons welke veranderingen er waren tov 2008, het jaar dat oom Albert en tante Ali op deze camping waren geweest. Er was een nieuwe wc en doucheruimte aan de overzijde van de straat, waar ook nog 2 trekkershutten/appartementen waren. Hij was er duidelijk trots op en terecht. Mooie nieuwe en schone sanitair. Een stortplaats voor een chemisch toilet ontbrak nog, maar hij hoopte binnenkort toestemming van de gemeente te krijgen om deze ook te mogen bouwen. Een aardige baas, die ook nog allerlei wetenswaardigheden over de omgeving vertelde. Een safari naar de papegaaiduikers zat er jammer genoeg niet meer in. De laatste vogels waren net gisteren weer naar het zuiden vertrokken. Om alleen de kale rots te bezoeken of de zeemeeuwen trok ons niet aan. Jammer dus. Voor de rest is deze de eerste om middels Wifi weer contact met de rest van de wereld te houden.
Een plekje vooraan op de camping en de caravan en camper in L-vorm opgesteld gaf ons mooi wat luwte voor de aflandige wind. We hadden ook een stel aardige buren. Zonder een woord met elkaar gesproken te hebben, gaven ze ons meer dan genoeg amusement. Denk aan het type geitenwollensokken en je bent dicht in de buurt. De man ging in zijn korte Speedo-zwembroek nog even een (volgens ons waarschijnlijk) heel erg koud stukje zwemmen en hij was dan ook binnen drie minuten terug. Als dat al vermakelijk was, dan was het feit dat ze daarna op hout een pannetje wilden verwarmen nog beter. De vrouw was in de drie-minuten duik van de man op zoek gegaan naar groenvoer (we denken aan gras met een vleugje brandnetel) en die probeerden ze te koken. Proberen is hier het goede woord en we hebben ons hier dan ook prima mee vermaakt.

Vandaag zijn we bij de caravan gebleven. Lekker lezen en in de zon zitten. Pim en ik zijn in de middag nog aan het fietsen geweest. 30 kilometer bergje op en bergje af. Onderweg hebben ze nog wat foto's gemaakt. Oom Albert ging nog een stukje fietsen richting haventje. Hij is nog even verder gefietst en kwam ook redelijk dicht in de buurt van de Puffin-rots. Ik heb later hetzelfde stuk ook gereden en heb de foto's om het te bewijzen, in tegenstelling tot Albert die zijn camera was vergeten.. We hebben ons die avond wel verwend door lekker te gaan barbecuen.
's Avonds met z'n allen nog een strandwandelingetje gemaakt. Pim was z'n frustratie over het missen van Lowlands nog niet helemaal kwijt en ging nog een stuk hardlopen. En hardlopen, dat kan ie.
Het begint hier tegen 22.30 uur te schemeren. Vlak daarvoor zagen we vanaf de strekdam een jonge zeehond het ruime sop kiezen, op zoek naar voedsel. Toen ik het fototoestel haalde was het natuurlijk te laat en was de zeehond alweer te ver weg. Ik heb nog wel een hermelijntje kunnen fotograferen die langs de waterlijn op zoek was naar voedsel.
Toen we naar bed gingen was het nog 17 graden. Net als voorgaande nachten zou het een warme nacht worden.

Dit was een blog van papa :) Applausje mag