Passion lives here!

Passion lives here!

Gisteren was weer een lange dag. We zijn naar Hamar en Lillehammer geweest , Gjovik rijden we vandaag door heen. In deze drie steden werden de Olympische Spelen van 1994 gehouden. We zijn in de Vikingskipet geweest en bij de schansen van Lillehammer. De foto’s komen nog :D. We mochten helaas niet schaatsen in de Vikingskipet, de baan werd geprepareerd voor een wedstrijd. Het drukte mijn plezier niet. We waren helemaal alleen in één van de beste schaatsbanen van Europa. We hebben de plekken van de pers gezien, de commentatoren en we zagen hoe de baan “gemaakt” werd. Ik heb het hele stadion bekeken en ben tot de conclusie gekomen dat het qua binnenkant mooier is dan Thialf, maar aan de buitenkant zou het mooi kunnen zijn als ze het wat zouden schoonmaken. Het was gewoon smerig! Geef mij dat mooie Thialf dan maar hoor :D Terwijl ik vrolijk alles bekeek, was Pim het na een half uurtje al zat en (voor mijn gevoel) gingen we, nadat we een paar kaartjes van daaruit hadden gestuurd, al veel te snel weer weg.
Goed daarna moesten we boodschappen halen, najah eigenlijk alleen maar brood en chocola. We kwamen terug met véél meer dan dat. Denk je de grootte van de Ikea in en je hebt ongeveer de supermarkt daar, met allerlei onnodige dingen zoals visgerei, behang, verf, gereedschappen en hout! Het verbaasde me dat ze de lucht nog niet verkochten of zonneschijn (“nu voor maar 299 kronen!”) Ze hadden werkelijk alles :O. Eenmaal afgerekend bij een alleen-Noors sprekende cassiere wilden we nog een klein ijsje voordat we gingen eten en naar Lillehammer zouden gaan. Nou dat kleine ijsje hebben we geweten. It was huge! Het was zeker 15 cm groot en 10 cm breed(foto ook op hyves) en het zal je dan ook niet verbazen dat ík hem niet op heb gekregen, pap heeft er dus twee opgegeten (bravo) en mam anderhalf (Pim gooide na ongeveer 7 cm de handdoek in de ring). Ik had al beelden voor me van een klein kind dat een ijsje wilde en die er dan een kreeg ter grootte van zijn hoofd!
Het spreekt voor zich dat we daarna geen honger meer hadden en we dus meteen een bezoekje brachten aan Lillehammer. Het Olympische dorp was echt schattig. Hele mooie bontgekleurde huisjes en een weg die lijkt op die in San Francisco. De stijging daar was dan ook meer dan 45 graden. We volgden de weg naar de schansen en het was gewoon briljant! Perfect voor de wielrenfiets en ik wenste dus al snel dat ik die mee had genomen (wat trouwens niet de eerste keer was want het is hier mooi heuvelachtig en perfect geasfalteerd). Enfin, we gingen door en terwijl we naar de schansen reden zagen we een droog-langlaufer (uitgerekte skeelers met twee nordic-walking sticks ernaast en dan maar die langlauf beweging maken) en heel wat hardlopers! Meer dan wat ik ooit in Almelo achter mekaar heb gezien. De weg was nog steeds omhoog aan het lopen en opeens waren we er dan. De schansen.
Mam vond het uitzicht van de berg af mooier, keek toen naar de schans en grapte wat over de Top Gear Winter Olympics waar ze een rode Morris Mini van de schans hadden gelanceerd ;p Pim en pap die vonden het wel mooi maar gingen al snel weer terug naar de auto. Ik stond daar en ik vond het een briljante plek was. Niet alleen de ligging maar ook het symbool dat je daar zag. De (niet brandende) toorts stond toch zeker ergens voor, dat als je maar goed je best doet en je er alles voor geeft je alles kan halen! Hier waren 15 jaar geleden de besten van de wereld geweest en elke dag komen er die hardlopers om daarna weer terug te gaan, wetend dat ze het hebben gehaald. Dat zegt toch iets? Vandaar ook dat ik er op de foto wilde in een “zie mij eens” pose, ik heb het gehaald en ik wil meer!
De magen rommelden al snel weer en we gingen terug naar de camping. Heerlijk gegeten aangezien iedereen toch wel uitgehongerd was en we zijn pas rond middernacht gaan slapen.
Vanochtend hebben we godzijdank wel uitgeslapen tot half 10. In de stromende regen hebben we ingepakt, aangekoppeld, betaald en zijn we weggereden. Terwijl ik dit schrijf rijden we door Gjøvik en krijg ik een smsje van Judith. Haar werk is saai en het zonnetje schijnt in Almelo. Ik vraag me af hoe ver we weg zijn van Almelo.
Het is meer dan 1000 km.

De regen is nu opgehouden en we moeten nog twee uur rijden voor we in Bøflaten zijn. Ik kan wel zien dat pap en mam enthousiast zijn, ze lachen de hele tijd en wijzen de hele tijd uit het raam. Het zijn soms echt net twee kleine kinderen haha :P. De weg is stijgend en we zijn dan ook al snel in de wolken, letterlijk! De wolken hangen zo laag dat ik rechts van mij huisjes op de berg zie daarna nog een paar bomen en dan alleen nog maar wit. Het ziet er echt heel mooi uit, ook al regent het daar waarschijnlijk keihard.

We zijn nu aangekomen op de camping Bøflaten in Vang. Het is hier nog steeds regenachtig, het ergste sinds de hele zomer maar het maakt me niet uit want het blijft hier mooi. Er is een reusachtige berg (zeggen ze want een wolk omhult hier alles) en dat supergrote meer achter onze caravan. :) We blijven hier waarschijnlijk vijf dagen en dan trekken we door richting Bergen.
Vijf dagen is lang genoeg om hier één of ander groot festival mee temaken waar heel Noorwegen heen gaat en op z'n kop staat :D ik houd jullie op de hoogte!